χωρίς ενέργεια το μυαλό μου
βαρύ σα μολύβι
το μέτωπό μου πουθενά
στην κόψη της έκρηξης
εκλιπαρώ να εκραγεί
να ξεφύγει
απ την έμμονη ιδέα του αδύνατου
σκέφτομαι εσένα
πίσω απ το κλειστό σου παράθυρο
στο σκοτάδι σου βλέπω το φως σου
ακόμη κι αν προσπαθούσες να το σβήσεις
να το κλείσεις
το κλειστό μου παράθυρο απέναντι στο δικό σου
αν δεν εκραγώ. η επιθυμία θα επιστρέψει.
ακριβώς όπως έφυγε.