Monday, December 17, 2018

τυφλός ηνίοχος του πόθου μου
το βλέμμα μου αντικρίζει
θραύσματα μόνο
μιας ανυπότακτης περιοχής
που λέγεται Απουσία

Friday, December 14, 2018

Thursday, December 13, 2018

σημείο διάλυσης

κόψε τα μαλλιά σου κοντά.
να τονιστούν οι γωνίες σου.
αγορίστικα κόψτα.

Thursday, December 6, 2018


σ’ ένα άχρονο όνειρο.
τα δάχτυλά μας ήταν πλεγμένα, όταν μου είπες “χρόνια πολλά”. “ελπίζω πως όχι”, απάντησα, όχι τουλάχιστον πέρα από το όριο που έθεσε ο Ερνέστο. και ο νους μου πήγε στον άλλο Ερνέστο, αυτόν χωρίς όρια. κι έπειτα στον Andrei και τον Andrew, και όλους αυτούς που ζήσανε για να λησμονούμε τη σκληράδα της ζωής και την Απώλεια του Έρωτα. για να θυμόμαστε ότι δεν υπάρχει ελπίδα, αλλά η ομορφιά είναι παντού. και κάπως έτσι ο Albert και o Albert μου θύμισαν ότι θα είμαι πάντα ο ξένος και η κόρη μου, όλοι μου οι έρωτες, θα αρχίζουν πάντα από Α και Ε.
σ’ένα άχρονο όνειρο, στην πιο ωραία μας ταινία.

Tuesday, November 27, 2018


χωρίς ενέργεια το μυαλό μου
βαρύ σα μολύβι
το μέτωπό μου πουθενά
στην κόψη της έκρηξης
εκλιπαρώ να εκραγεί
να ξεφύγει
απ την έμμονη ιδέα του αδύνατου
σκέφτομαι εσένα
πίσω απ το κλειστό σου παράθυρο
στο σκοτάδι σου βλέπω το φως σου
ακόμη κι αν προσπαθούσες να το σβήσεις
να το κλείσεις
το κλειστό μου παράθυρο απέναντι στο δικό σου
αν δεν εκραγώ. η επιθυμία θα επιστρέψει.
ακριβώς όπως έφυγε.

Monday, October 29, 2018

kids have been rhyming the days through
cold eyes and Sophie's silence..

Friday, January 12, 2018

under her feet
sensing sea and dance
leaving flowers and notes
thirsty
for her scent
the whisper of her hair
on my chest
a moment of death
a moment immortal