κόψε τα μαλλιά σου κοντά.
να τονιστούν οι γωνίες σου.
αγορίστικα κόψτα.
Thursday, December 6, 2018
σ’ ένα άχρονο όνειρο.
τα δάχτυλά μας ήταν πλεγμένα, όταν
μου είπες “χρόνια πολλά”. “ελπίζω πως όχι”, απάντησα, όχι τουλάχιστον πέρα από
το όριο που έθεσε ο Ερνέστο.
και ο νους μου πήγε στον άλλο Ερνέστο, αυτόν χωρίς όρια.
κι έπειτα στον Andrei
και τον Andrew, και
όλους αυτούς που ζήσανε για να λησμονούμε τη σκληράδα της ζωής και την Απώλεια
του Έρωτα. για να θυμόμαστε ότι δεν υπάρχει ελπίδα, αλλά η ομορφιά είναι
παντού. και κάπως έτσι ο Albert
και o Albert μου
θύμισαν ότι θα είμαι πάντα ο ξένος και η κόρη μου, όλοι μου οι έρωτες, θα
αρχίζουν πάντα από Α και Ε.
under her feet
sensing sea and dance
leaving flowers and notes
thirsty
for her scent
the whisper of her hair
on my chest
a moment of death
a moment immortal